pl 
en 
Czy Layer 2 pozwoli rozwiązać problem wysokich opłat, wynikających z przeciążania sieci Ethereum? Wielu wierzy, że tak. Pozostaje jednak wiele znaków zapytania.
Popularność Ethereum ma też swoje ciemne strony. W miarę jak sieć staje się coraz bardziej zatłoczona, szybkość transakcji spada, a opłaty (gas) rosną. Layer 2 jest zbiorczym określeniem rozwiązań mających poprawić skalowanie aplikacji poprzez obsługę transakcji poza główną siecią Ethereum, przy jednoczesnym wykorzystaniu jej zdecentralizowanego modelu zabezpieczeń. To właśnie Layer 2 miało stanowić odpowiedź na problemy z którymi borykają się dzisiaj twórcy i użytkownicy dapps. Jednak czy pokona stojące przed nią przeszkody?
Dlaczego Layer 2?
To Ethereum pozwoliło na powstanie świata zdecentralizowanych finansów, jednak na drodze do jego dalszego rozwoju stoi jeszcze kilka problemów. Ethereum obecnie jest w stanie obsługiwać zaledwie 15 transakcji na sekundę. To niewiele w porównaniu z Mastercard czy Visa, które są w stanie przetwarzać ich nawet 1500 w tym samym czasie.
Wiąże się z tym szereg problemów - sieć często bywa zatłoczono, co przekłada się na opłaty za gas, podnosząc je często do ekstremalnie wysokich wartości. Oczywiście nie wpływa to pozytywnie na skalowanie całej sieci, ani dapps na Ethereum budowanych.
Problemy te ma rozwiązać trwająca właśnie aktualizacja do Ethereum 2.0. Jednak zanim ta dobiegnie końca, minie jeszcze względnie dużo czasu. A już dziś w szczytowych momentach wykorzystanie Ethereum sięga nawet miliona transakcji dziennie, dlatego rozwiązania potrzebne są o wiele wcześniej.
Przykłady rozwiązań Layer 2
Wśród rozwiązań L2 występuje podział na podstawowe kategorie, w tym:
Plasma
Rozwiązania tego typu wykorzystują drzewa Merkle do tworzenia dodatkowego łańcucha przy głównym łańcuchu bloków. Pozwala to na przyspieszenie transakcji, przy jednoczesnym obniżeniu kosztów, ponieważ nie wszystkie dane przechowywane są w księdze.
Jednak Plasma ma też swoje ograniczenia: jej framework obsługuje tylko część rodzajów transakcji, dlatego nie nadaje się do wykorzystania przy bardziej złożonych działaniach DeFi.
Przykłady rozwiązań typu Plasma to m. in: Polygon i OMG
Kanały
Kanały pozwalają użytkownikom na wykonanie wielu transakcji poza łańcuchem głównym, jednocześnie przesyłając dwie z nich do warstwy rozliczeniowej - Ethereum. Znacząco zwiększa to przepustowość i obniża koszty, jednak tak jak w przypadku Plasmy, posiada pewne ograniczenia. Po pierwsze, użytkownicy muszą być znani przed dokonaniem transakcji oraz wpłacać środki w ramach umowy wielostanowiskowej. W związku z czym sieć musi być regularnie monitorowana. Ponadto skonfigurowania kanałów między użytkownikami jest stosunkowo czasochłonne, co ogranicza otwartość uczestnictwa.
Przykłady kanałów to m. in: Raiden i Connext.
Sidechains
Sidechainy to łańcuchy działające niezależnie od głównego łańcucha bloków, korzystające z własnego algorytmu konsensusu. Łączą się one z Ethereum za pomocą dwukierunkowych mostów.
Przykłady Sidechains to m. in. Skale i xDAI.
Ograniczenia Layer 2
Rozwiązania Layer 2 mają rozwiązać najważniejsze problemy Ethereum 2.0, jednak niestety one również okazują się mieć swoje potencjalne ograniczenia. Oczywiście nie zmienia to faktu, że Layer 2 pozostaje koniecznym krokiem we właściwym kierunku, nawet w kontekście aktualizacji do Ethereum 2.0. Przepustowości i szybkości jaką oferują rozwiązania Layer 2 nie da się osiągnąć wyłącznie w Layer 1 sieci Ethereum 2.0.
Jednak warto pamiętać, że obecnie Layer 2 nie jest jeszcze doskonała. Oto niektóre z jej problemów:
Mniejsza komponowalność
To właśnie komponowalność stanowi jedną z najważniejszych cech współczesnego DeFi. Dzięki wzajemnej kompatybilności odmiennych projektów, zdecentralizowane finanse były w stanie podbić serca użytkowników na całym świecie.
Niestety, w Layer 2 cecha ta jest ograniczona - obecnie różne rozwiązania Layer 2 nie współpracują ze sobą. W skrócie, dapp na jednym łańcuchu nie będzie w stanie współpracować z dappem zbudowanym na drugim.
W warstwie pierwszej pojedyncza transakcja może współpracować z wieloma protokołami Defi, w L2 transakcja może współdziałać tylko z tymi, które istnieją w jej własnym łańcuchu.
Rozwiązania tego problemu upatruje się w interoperacyjnych warstwach takich jak Polygon, która ma połączyć wszystkie rozwiązania Layer 2 w standardowej strukturze. Jednak zanim się to stanie minie jeszcze trochę czasu.
Płynność
Kolejną kwestią związaną z fragmentacją zdecentralizowanych aplikacji na różnych łańcuchach L2 jest ryzyko ograniczenia płynności. A tak jak wiadomo stanowi jeden z najważniejszych elementów rynków finansowych.
Obecnie płynność gwarantowana jest przez sieć Ethereum, zapewniając płynny rynek dla tworzonych na niej tokenów i dApps. Pytaniem otwartym pozostaje jakie skutki dla płynności będzie miało przejrzyście na Layer 2, gdy zostanie ona podzielona na pierwszą warstwę Ethereum i rozwiązania skalujące.
Problemy przy przechodzeniu między rozwiązaniami
Niestety przynajmniej w początkowych fazach rozwoju nie unikniemy tarcie pomiędzy rozwiązaniami Layer 2. Najprawdopodobniej zaobserwujemy liczne pomosty pomiędzy różnymi łańcuchami, co może wiązać się z długimi czasami wdrażania podczas przenoszenia funduszy między łańcuchami.
Użytkownicy mogą również spodziewać się konieczności posiadania wielu kont dla różnych łańcuchów L2. Z perspektywy UX będzie stanowić to jeden najistotniejszych problemów.
Wdrażania rozwiązań Layer 2 z Nextrope
Oczywiście wszystkie wskazane wyżej problemy są całkowicie możliwe do rozwiązania, a społeczność Ethereum poradzi sobie z nimi prawdopodobnie zaraz po publicznym wydaniu wszystkich głównych rozwiązań skalowania Layer 2.
W tym kontekście szczególnie istotna wydaje się być solida sieć mostów L2-L2, która pozwoli na zachowanie kompatybilności i płynne przechodzenie pomiędzy różnymi łańcuchami. W Nextrope posiadamy doświadczenie w budowie mostów różnego typu. Jeśli szukasz partnera technologicznego, który pozwoli ci na stworzenie skalowalnego rozwiązania, umów się na bezpłatne konsultacje z naszymi ekspertami: contact@nextrope.com .
