Kompleksowy przewodnik po Zero-Knowledge Proofs: zk-SNARKs vs zk-STARKs

Paulina Lewandowska

14 kwi 2023
Kompleksowy przewodnik po Zero-Knowledge Proofs: zk-SNARKs vs zk-STARKs

Wprowadzenie

Wraz ze wzrostem popularności blockchain i kryptowalut, dowody zerowej wiedzy stały się coraz ważniejsze w kryptografii. Te typy dowodów pozwalają jednej stronie udowodnić, że znają pewne informacje bez faktycznego ujawniania informacji, co czyni je użytecznymi dla poufnych transakcji. W tym wpisie na blogu porównamy różnice między dwoma najczęściej używanymi rodzajami dowodów zerowych: zk-SNARKs vs zk-STARKs.

Czym jest Zero Knowledge Proofs?

W kryptografii dowody zerowej wiedzy są rodzajem protokołu, który umożliwia jednej stronie udowodnienie drugiej stronie, że dane stwierdzenie jest prawdziwe bez ujawniania żadnych dodatkowych informacji poza prawdziwością stwierdzenia. Innymi słowy, dowody zerowej wiedzy pozwalają jednej stronie zademonstrować wiedzę o danym fakcie bez ujawniania jakichkolwiek innych informacji, które mogłyby zostać wykorzystane do uzyskania tej samej wiedzy. To sprawia, że są one przydatne w zastosowaniach wymagających bezpiecznych i prywatnych transakcji, takich jak w blockchain i kryptowalutach, gdzie mogą być używane do weryfikacji transakcji bez ujawniania jakichkolwiek wrażliwych informacji. Dowody zerowej wiedzy stają się coraz ważniejsze w kryptografii ze względu na ich potencjalne zastosowania w systemach chroniących prywatność i bezpiecznych transakcjach.

W poniższym filmie Mina Protocol poznasz więcej szczegółów:

https://www.youtube.com/watch?v=GvwYJDzzI-g&pp=ygUVWmVyby1Lbm93bGVkZ2UgUHJvb2Zz

Zk-SNARKs vs zk-STARKs: Jaka jest Różnica?

W dziedzinie dowodów z zerową wiedzą istnieją dwa rodzaje: k-SNARK i zk-STARK. Czynnikiem odróżniającym te dwa rodzaje dowodów jest ich podejście do generowania dowodów. Podczas gdy zk-SNARKs wykorzystują zaufaną konfigurację, w której grupa zaufanych osób generuje zestaw publicznych parametrów w celu wygenerowania dowodów, które mogą być ponownie wykorzystane w nieskończoność, zk-STARKs wykorzystują bardziej wymagającą obliczeniowo metodę, która neguje potrzebę zaufanej konfiguracji.

Zk-SNARKs vs zk-STARKs

Porównując Zk-SNARKs i zk-STARKs, jedną z kluczowych różnic jest ich poziom przejrzystości. Zk-SNARKs są uważane za mniej przejrzyste niż zk-STARKs ze względu na ich zależność od tajnego klucza, który jest znany tylko zaufanym uczestnikom konfiguracji, co mogłoby zagrozić bezpieczeństwu systemu w przypadku wycieku lub kompromitacji. Jednakże, zk-STARK jest całkowicie przejrzysty i nie opiera się na założeniach lub tajnych kluczach, co czyni go bardziej atrakcyjnym dla tych, którzy stawiają na pierwszym miejscu zarówno przejrzystość jak i bezpieczeństwo.

Pod względem czasu generowania dowodu i rozmiaru, Zk-SNARKs są generalnie mniej wydajne niż zk-STARKs. Jednakże, zk-STARKs mają przewagę skalowalności i mogą obsługiwać bardziej złożone obliczenia. Dodatkowo, zk-STARKs są post-quantum secure, podczas gdy Zk-SNARKs nie są, co czyni je odpornymi na ataki z komputerów kwantowych. Innym ważnym aspektem jest to, że zk-STARKs są bardziej skalowalne i mogą obsługiwać większe obliczenia w porównaniu do zk-SNARKs.

Zk-SNARKs Wytłumaczone

Zk-SNARKs stały się coraz bardziej popularne ze względu na ich wydajność i cechy chroniące prywatność, dzięki czemu mają zastosowanie w różnych rzeczywistych scenariuszach, takich jak w blockchain, gdzie mogą być wdrożone w celu udowodnienia własności aktywów cyfrowych bez ujawniania wrażliwych informacji. Dodatkowo, Zk-SNARKs odegrały kluczową rolę w systemach głosowania, zapewniając dokładne zliczanie głosów przy zachowaniu anonimowości wyborców. Jedno z najbardziej godnych uwagi zastosowań Zk-SNARKów można zaobserwować w Zcash, prywatnej kryptowalucie, która pozwala użytkownikom na anonimowe transakcje przy jednoczesnym ukryciu danych transakcyjnych. Pojawiły się jednak obawy o potencjalne zagrożenia bezpieczeństwa związane z wykorzystaniem zaufanych konfiguracji w Zk-SNARKs, ponieważ skompromitowana zaufana konfiguracja może zagrozić prywatności całego systemu.

Zk-STARKs Wytłumaczone

Zamiast wymagać zaufanej konfiguracji jak w przypadku zk-SNARKów, zk-STARKi zostały opracowane jako lepsza alternatywa, która jest bardziej odporna na ataki. Dzieje się tak, ponieważ zaufana konfiguracja zk-SNARKs jest podatna na złośliwe użycie, jeśli zostanie skompromitowana. Pomimo tego, zk-STARKs wymagają więcej obliczeń do wygenerowania dowodu, co czyni je mniej wydajnymi. Mimo to, ostatnie osiągnięcia utorowały drogę do bardziej wydajnych zk-STARKów, czyniąc je obiecującym zamiennikiem dla zk-SNARKów.

Zgodnie z ich przypadkami użycia, zk-SNARKs i zk-STARKs różnią się nie tylko wydajnością i zaufanymi konfiguracjami. Aplikacje, które wymagają szybkiej i wydajnej weryfikacji dowodu, takie jak chroniące prywatność transakcje w kryptowalutach, zazwyczaj używają zk-SNARKów. Z kolei zk-STARKs są bardziej odpowiednie dla aplikacji, które wymagają przejrzystości i braku zaufanej konfiguracji, takich jak systemy głosowania i zdecentralizowane organizacje autonomiczne (DAO). Dodatkowo warto zauważyć, że chociaż zk-SNARKs i zk-STARKs są najbardziej znanymi typami dowodów zerowej wiedzy, istnieją inne warianty, takie jak Bulletproofs i Aurora, które oferują różne kompromisy w zakresie wydajności i bezpieczeństwa, w zależności od konkretnego przypadku użycia.

Jak zaimplementować zk proof w projekcie?

Podczas implementacji dowodu zerowej wiedzy w projekcie, istnieją różne kroki techniczne, a w zależności od typu użytego dowodu zerowej wiedzy, dostępne są różne metody i narzędzia, takie jak zk-SNARKs vs zk-STARKs. Na przykład, gdy używamy zk-SNARKs, deweloperzy muszą wykorzystać zaufaną konfigurację do produkcji parametrów publicznych, które będą używane do generowania i uwierzytelniania dowodów. Proces ten wymaga wyboru odpowiedniej ceremonii trusted setup, skonfigurowania niezbędnej infrastruktury oraz przypisania uczestników, którzy będą generować parametry. Po przeprowadzeniu trusted setup, programiści muszą włączyć do swojego kodu odpowiednie biblioteki, takie jak libsnark, oraz opracować funkcje wymagane do generowania i uwierzytelniania dowodów.

Jeśli chodzi o zk-STARK, deweloperzy muszą zastosować inne podejście, ponieważ nie jest wymagana zaufana konfiguracja. Aby udowodnić obliczenia, muszą oni wykorzystać narzędzia takie jak circom i snarkjs do generowania obwodów oraz narzędzia takie jak groth16 i marlin do weryfikacji i generowania dowodów. Obejmuje to wybór odpowiednich narzędzi i bibliotek, tworzenie obwodów oraz zapewnienie pełnej implementacji funkcji weryfikacyjnych i generowania dowodów.

Głębokie zrozumienie zaangażowanych protokołów kryptograficznych, jak również posiadanie dostępu do niezbędnych narzędzi i bibliotek, są kluczowymi wymaganiami dla programistów podczas implementacji dowodu zerowej wiedzy w projekcie. Dodatkowo, programiści muszą zapewnić, że dowody generowane przez system są poprawne, bezpieczne i wydajne bez naruszania prywatności lub bezpieczeństwa użytkowników. Testowanie i debugowanie odgrywa krytyczną rolę podczas procesu, a programiści muszą zapewnić, że system przejdzie dokładne testy przed wdrożeniem go do produkcji.

Podsumowanie

Dowody zerowej wiedzy stały się coraz bardziej kluczowe w kryptografii, w szczególności w blockchainie i kryptowalutach. Najczęściej używanymi typami dowodów zerowej wiedzy są zk-SNARKs i zk-STARKs, które różnią się podejściem do generowania dowodów, poziomem przejrzystości, czasem i rozmiarem generowania dowodów, skalowalnością i bezpieczeństwem post-quantum. Aby zaimplementować dowód zerowej wiedzy w projekcie, deweloperzy muszą posiadać dogłębne zrozumienie zastosowanych protokołów kryptograficznych, dostęp do niezbędnych narzędzi i bibliotek oraz zapewnić, że system przejdzie kompleksowe testy przed wdrożeniem. W zależności od zastosowanego dowodu zerowej wiedzy wymagane są różne kroki techniczne i metody. Ponieważ wykorzystanie dowodów zerowej wiedzy wciąż się rozszerza, zrozumienie kompromisów pomiędzy różnymi typami i efektywne wdrożenie ich w różnych aplikacjach przy jednoczesnym zachowaniu prywatności i bezpieczeństwa jest niezwykle ważne.

Most viewed


Never miss a story

Stay updated about Nextrope news as it happens.

You are subscribed

AI w automatyzacji frontendowej – jak zmienia pracę programisty?

Gracjan Prusik

10 mar 2025
AI w automatyzacji frontendowej – jak zmienia pracę programisty?

Rewolucja AI w Warsztacie Frontendowca

W dzisiejszych czasach programowanie bez wsparcia AI to rezygnacja z potężnego narzędzia, które radykalnie zwiększa produktywność i wydajność developera. Dla współczesnego developera AI w automatyzacji frontendowej to nie tylko ciekawostka, ale kluczowe narzędzie zwiększające produktywność. Od automatycznego generowania komponentów, przez refaktoryzację, aż po testowanie - narzędzia AI fundamentalnie zmieniają naszą codzienną pracę, pozwalając skupić się na kreatywnych aspektach programowania zamiast na żmudnym pisaniu powtarzalnego kodu. W tym artykule pokażę, jak najczęściej wykorzystywane są te narzędzia, aby pracować szybciej, mądrzej i z większą satysfakcją.

Ten wpis rozpoczyna serię poświęconą zastosowaniu AI w automatyzacji frontendowej, w której będziemy analizować i omawiać konkretne narzędzia, techniki i praktyczne przypadki użycia AI, pomagające programistom w codziennej pracy.

AI w automatyzacji frontendowej – jak pomaga w refaktoryzacji kodu?

Jednym z najczęstszych zastosowań AI jest poprawianie jakości kodu i znajdowanie błędów. Narzędzia potrafią analizować kod i sugerować optymalizacje. Dzięki temu będziemy w stanie pisać kod znacznie szybciej, a także znacznie zmniejszyć ryzyko związane z ludzkim błędem.

Jak AI ratuje nas przed frustrującymi błędami

Wyobraź sobie sytuację: spędzasz godziny debugując aplikację, nie rozumiejąc dlaczego dane nie są pobierane. Wszystko wydaje się poprawne, składnia jest prawidłowa, a jednak coś nie działa. Często problem tkwi w drobnych szczegółach, które trudno wychwycić podczas przeglądania kodu.

Spójrzmy na przykład:

function fetchData() {
    fetch("htts://jsonplaceholder.typicode.com/posts")
      .then((response) => response.json())
      .then((data) => console.log(data))
      .catch((error) => console.error(error));
}

Na pierwszy rzut oka kod wygląda poprawnie. Jednak po uruchomieniu nie otrzymamy żadnych danych. Dlaczego? W URL-u znajduje się literówka - "htts" zamiast "https". To klasyczny przykład błędu, który może kosztować developera godziny frustrującego debugowania.

Kiedy poprosimy AI o refaktoryzację tego kodu, nie tylko otrzymamy bardziej czytelną wersję wykorzystującą nowsze wzorce (async/await), ale również - co najważniejsze - AI automatycznie wykryje i naprawi literówkę w adresie URL:

async function fetchPosts() {
    try {
      const response = await fetch(
        "https://jsonplaceholder.typicode.com/posts"
      );
      const data = await response.json();
      console.log(data);
    } catch (error) {
      console.error(error);
    }
}

Jak AI w automatyzacji frontendowej przyspiesza tworzenie UI?

Jednym z najbardziej oczywistych zastosowań AI w frontendzie jest generowanie komponentów UI. Narzędzia takie jak GitHub Copilot, ChatGPT czy Claude potrafią wygenerować kod komponentu na podstawie krótkiego opisu lub przesłanego im obrazu.

Dzięki tym narzędziom możemy tworzyć złożone interfejsy użytkownika w zaledwie kilkadziesiąt sekund. Wygenerowanie kompletnego, funkcjonalnego komponentu UI zajmuje często mniej niż minutę. Co więcej, wygenerowany kod jest zazwyczaj pozbawiony błędów, zawiera odpowiednie animacje i jest w pełni responsywny, dostosowując się do różnych rozmiarów ekranu. Ważne jest, aby dokładnie opisać czego oczekujemy.

Widok wygenerowany przez Claude po wpisaniu "Na podstawie wczytywanych danych wyświetl posty. Strona ma być responsywna. Kolory przewodnie to: #CCFF89, #151515 i #E4E4E4".

Wygenerowany widok postów

AI w analizie i rozumieniu kodu

AI może analizować istniejący kod i pomóc w jego zrozumieniu, co jest szczególnie przydatne w przypadku dużych, skomplikowanych projektów lub kodu napisanego przez kogoś innego.

Przykład: Generowanie podsumowania działania funkcji

Załóżmy, że mamy funkcję do przetwarzania danych użytkowników, której działania nie rozumiemy na pierwszy rzut oka. AI może przeanalizować kod i wygenerować jego czytelne wyjaśnienie:

function processUserData(users) {
  return users
    .filter(user => user.isActive) // Sprawdza wartość `isActive` dla każdego użytkownika i zostawia tylko te obiekty, gdzie `isActive` jest prawdziwe (true)
    .map(user => ({ 
      id: user.id, // Pobiera wartość `id` z każdego obiektu użytkownika
      name: `${user.firstName} ${user.lastName}`, // Tworzy nowy string, łącząc `firstName` i `lastName`
      email: user.email.toLowerCase(), // Zamienia adres e-mail na małe litery
    }));
}

W tym przypadku AI nie tylko podsumowuje działanie kodu, ale też rozbija poszczególne operacje na łatwiejsze do zrozumienia fragmenty.

AI w automatyzacji frontendowej – tłumaczenia i wykrywanie błędów

Każdy frontendowiec wie, że praca programisty to nie tylko kreatywne tworzenie interfejsów, ale także mnóstwo powtarzalnych, żmudnych zadań. Jednym z nich jest implementacja tłumaczeń dla aplikacji wielojęzycznych (i18n). Dodawanie tłumaczeń dla każdego klucza w plikach JSON, a następnie ich weryfikacja, potrafi być czasochłonna i podatna na błędy.

Dzięki AI możemy jednak znacznie przyspieszyć ten proces. Wykorzystanie ChatGPT, DeepSeek czy Claude pozwala na automatyczne generowanie tłumaczeń dla interfejsu użytkownika, a także wychwytywanie błędów językowych i stylistycznych.

Przykład:

Mamy plik tłumaczeń w formacie JSON:

{
  "welcome_message": "Witaj w naszej aplikacji!",
  "logout_button": "Wyloguj się",
  "error_message": "Coś poszło nie tak. Spróbuj ponownie później."
}

AI może automatycznie wygenerować jego wersję w języku angielskim:

{
  "welcome_message": "Welcome to our application!",
  "logout_button": "Log out",
  "error_message": "Something went wrong. Please try again later."
}

Co więcej, AI potrafi wykryć błędy ortograficzne czy niekonsekwencje w tłumaczeniach. Jeśli na przykład w jednym miejscu użyliśmy "Wyloguj się", a w innym "Wyjdź", AI może zasugerować ujednolicenie terminologii.

Tego typu automatyzacja nie tylko oszczędza czas, ale też minimalizuje ryzyko ludzkich błędów. A to tylko jeden z przykładów – AI pomaga również w generowaniu dokumentacji, pisaniu testów oraz optymalizacji wydajności – o czym opowiemy w kolejnych artykułach.

Podsumowanie

Sztuczna inteligencja zmienia sposób, w jaki frontendowcy pracują na co dzień. Od generowania komponentów, przez refaktoryzację kodu i wykrywanie błędów, aż po automatyczne testowanie i dokumentację – AI znacząco przyspiesza i usprawnia pracę. Bez tych narzędzi stracimy bardzo dużo czasu, czego oczywiście nie chcemy.

W kolejnych częściach serii omówimy m.in.:

Śledź nas, aby być na bieżąco!

Web3 Backend Przewodnik: Odblokuj Superszybką Skalowalność DApps Dzięki API!

Tomasz Dybowski

05 mar 2025
Web3 Backend Przewodnik: Odblokuj Superszybką Skalowalność DApps Dzięki API!

Wprowadzenie

Rozwój backendu Web3 jest kluczowy dla tworzenia skalowalnych, wydajnych i zdecentralizowanych aplikacji (dApps) na blockchainach zgodnych z EVM, takich jak Ethereum, Polygon i Base. Odpowiednio zaprojektowany backend Web3 umożliwia przetwarzanie off-chain, efektywne zarządzanie danymi i zwiększone bezpieczeństwo, zapewniając płynną interakcję między smart kontraktami, bazami danych i aplikacjami frontendowymi.

W przeciwieństwie do tradycyjnych aplikacji Web2, które polegają wyłącznie na scentralizowanych serwerach, aplikacje Web3 dążą do minimalizacji zależności od centralnych podmiotów. Jednak pełna decentralizacja nie zawsze jest możliwa lub praktyczna, szczególnie w kontekście wysokiej wydajności, uwierzytelniania użytkowników czy przechowywania dużych zbiorów danych. Dobrze zaprojektowany backend Web3 pozwala rozwiązać te problemy, zapewniając płynność działania przy jednoczesnym zachowaniu decentralizacji tam, gdzie jest to istotne.

Ponadto dAppy wymagają wydajnych rozwiązań backendowych do obsługi przetwarzania danych w czasie rzeczywistym, redukcji opóźnień i zapewnienia płynnych interakcji użytkowników. Bez odpowiedniego zaplecza użytkownicy mogą doświadczać opóźnień w transakcjach, niespójności w pobieraniu danych i problemów z dostępem do zdecentralizowanych usług. Dlatego rozwój backendu Web3 odgrywa kluczową rolę w równoważeniu decentralizacji, bezpieczeństwa i funkcjonalności.

W tym artykule omówimy:

  • Kiedy i dlaczego zdecentralizowane aplikacje Web3 wymagają backendu,
  • Dlaczego nie wszystkie aplikacje powinny działać w pełni on-chain,
  • Przykład architektury hybrydowej dApp,
  • Porównanie API i logiki opartej na blockchainie.

Ten wpis rozpoczyna serię poświęconą backendowi Web3, w której będziemy analizować i omawiać techniczne aspekty implementacji backendowych rozwiązań dla zdecentralizowanych aplikacji.

Dlaczego niektóre projekty Web3 potrzebują backendu?

Aplikacje Web3 dążą do decentralizacji, ale realne ograniczenia często wymuszają zastosowanie hybrydowej architektury łączącej komponenty on-chain i off-chain. Chociaż smart kontrakty zapewniają bezpieczne i niezmienne wykonanie, mają istotne ograniczenia, takie jak wysokie opłaty za gaz, wolna finalizacja transakcji i brak możliwości przechowywania dużych ilości danych. Backend pomaga w rozwiązaniu tych problemów poprzez efektywne zarządzanie logiką i danymi, przy jednoczesnym utrzymaniu bezpieczeństwa i przejrzystości kluczowych transakcji on-chain.

Dodatkowo backend pozwala na poprawę doświadczeń użytkowników. W pełni zdecentralizowane aplikacje często zmagają się z wolnymi transakcjami, co negatywnie wpływa na użyteczność. Hybrydowy backend umożliwia przetwarzanie wstępne operacji off-chain, a następnie zapisanie wyników w blockchainie. Dzięki temu użytkownicy mogą cieszyć się szybkim i płynnym działaniem aplikacji bez utraty bezpieczeństwa i przejrzystości.

Chociaż decentralizacja jest kluczową ideą technologii blockchain, wiele dAppów wciąż korzysta z backendu w stlu Web2 z powodów praktycznych:

1. Wydajność & skalowalność backendu Web3

  • Smart kontrakty są kosztowne w wykonaniu i wymagają opłat za gaz dla każdej interakcji.
  • Przeniesienie mniej istotnych obliczeń na backend obniża koszty i poprawia wydajność.
  • Mechanizmy buforowania (cache) i równoważenia obciążenia (load balancer) w tradycyjnych backendach zapewniają płynność działania dApps oraz skracają czas odpowiedzi dla użytkowników.
  • Architektury zdarzeniowe (np. Redis, Kafka) mogą efektywnie zarządzać asynchronicznym przetwarzaniem danych.

2. Web3 API do przechowywania danych i dostępu off-chain

  • Przechowywanie dużych ilości danych on-chain jest niepraktyczne ze względu na wysokie koszty.
  • API umożliwia dAppom przechowywanie i pobieranie danych off-chain (np. profile użytkowników, historia transakcji).
  • Zdecentralizowane rozwiązania przechowywania danych, takie jak IPFS, Arweave i Filecoin, nadają się do przechowywania niezmiennych danych (np. metadanych NFT), ale backend Web2 ułatwia indeksowanie i efektywne wyszukiwanie strukturalnych danych.

3. Zaawansowana logika i agregacja danych w backendzie Web3

  • Niektóre dAppy wymagają złożonej logiki biznesowej, której implementacja w smart kontrakcie jest niemożliwa, niepraktyczna lub nieoptymalna.
  • API backendowe umożliwia agregację danych z różnych źródeł, w tym oracle (np. Chainlink) oraz baz danych off-chain.
  • Rozwiązania Middleware, takie jak The Graph, ułatwiają indeksowanie danych blockchain, zmniejszając potrzebę wykonywania kosztownych obliczeń on-chain.

4. Uwierzytelnianie użytkowników i zarządzanie rolami w dAppach Web3

  • Wiele aplikacji wymaga logowania użytkowników, systemu uprawnień lub zgodności z KYC.
  • Blockchain natywnie nie obsługuje sesyjnego uwierzytelniania, dlatego backend jest konieczny do zarządzania tym procesem.
  • Narzędzia takie jak Firebase Auth, Auth0 czy Web3Auth umożliwiają łatwe wdrożenie uwierzytelniania w aplikacjach Web3.

5. Optymalizacja kosztów dzięki API Web3

  • Każda zmiana w smart kontrakcie wymaga nowego audytu, co może kosztować dziesiątki tysięcy dolarów.
  • Obsługa logiki off-chain, tam gdzie to możliwe, minimalizuje potrzebę kosztownych wdrożeń.
  • Wykorzystanie rozwiązań warstwy 2 (np. Optimism, Arbitrum, zkSync) znacząco redukuje opłaty za gaz.

Implementacja Backendu Web3: Narzędzia i Technologie

Nowoczesny backend Web3 integruje różne narzędzia do obsługi interakcji ze smart kontraktami, przechowywania danych i zapewnienia bezpieczeństwa. Zrozumienie tych narzędzi jest kluczowe dla opracowania skalowalnego i wydajnego backendu dla dAppów. Bez odpowiedniego stosu technologicznego deweloperzy mogą napotkać problemy z wydajnością, ryzyka bezpieczeństwa i trudności ze skalowaniem, co może ograniczyć adopcję ich aplikacji Web3.

W przeciwieństwie do tradycyjnego rozwoju backendu, Web3 wymaga dodatkowych rozwiązań, takich jak zdecentralizowane uwierzytelnianie, integracja ze smart kontraktami czy bezpieczne zarządzanie danymi on-chain i off-chain.

Poniżej przedstawiamy kluczowe technologie, które są niezbędne do budowy wydajnego backendu dla zdecentralizowanych aplikacji (dApps):

1. API Development for Web3 Backend Services

  • Node.js jest to najczęściej wybierany runtime dla aplikacji Web3 ze względu na asynchroniczną architekturę zdarzeniową.
  • NestJS to framework oparty na Node.js, oferujący modułową architekturę i wsparcie dla TypeScript.

2. Smart Contract Interaction Libraries for Web3 Backend

  • Ethers.js oraz Web3.js to najpopularniejsze biblioteki JavaScript/TypeScript do komunikacji z blockchainami zgodnymi z EVM.

3. Database Solutions for Web3 Backend

  • PostgreSQL: Relacyjna baza danych do przechowywania danych transakcyjnych off-chain
  • MongoDB: Baza NoSQL do elastycznego przechowywania danych.
  • Firebase: Zestaw narzędzi, wykorzystywany między innymi do autentykacji użytkowników.
  • The Graph: Zdecentralizowany protokół indeksowania danych blockchain.

4. Cloud Services and Hosting for Web3 APIs

Kiedy nie warto stawiać na pełną decentralizację?

Decentralizacja ma ogromną wartość, ale wiąże się z kosztami. Aplikacje działające w pełni on-chain mają ograniczenia wydajnościowe, wysokie koszty oraz wolną prędkość wykonywania operacji. W wielu przypadkach hybrydowa architektura Web3, łącząca komponenty blockchainowe i off-chain, stanowi bardziej skalowalne i opłacalne rozwiązanie.

W niektórych przypadkach forsowanie pełnej decentralizacji jest niepotrzebne i nieefektywne. Hybrydowa architektura Web3 łączy decentralizację z praktycznością, umożliwiając przechowywanie danych i wykonywanie mniej krytycznych operacji poza blockchainem, podczas gdy kluczowe interakcje pozostają niezmienne i weryfikowalne on-chain.

Głównym wyzwaniem przy budowie hybrydowego backendu Web3 jest zapewnienie audytowalności i przejrzystości operacji off-chain. Można to osiągnąć poprzez kryptograficzne dowody, wiążące hasze w blockchainie czy poświadczenia danych off-chain. Dzięki temu zachowujemy zaufanie do systemu, jednocześnie zwiększając jego wydajność.

Przykładowo Optimistic Rollups i ZK-Rollups pozwalają na przetwarzanie operacji off-chain, przesyłając na Ethereum tylko finalne wyniki. Pozwala to na redukcję opłat, a także zwiększa przepustowość. Podobnie jest ze State Channels, które umożliwiają szybkie, tanie transakcje, rozliczane na blockchainie tylko wtedy, gdy to konieczne.

Odpowiednio zaprojektowana architektura backendu Web3 pozwala na decentralizację kluczowych funkcji dApp, jednocześnie delegując zasobożerne operacje do systemów off-chain. Dzięki temu aplikacje są tańsze, szybsze i bardziej przyjazne dla użytkowników, przy zachowaniu zasad przejrzystości i bezpieczeństwa blockchaina.

Przykład: Gra NFT z logiką off-chain

Wyobraź sobie, że tworzysz grę Web3, w której użytkownicy kupują, wymieniają i walczą postaciami NFT. Podczas gdy własność NFT powinna być przechowywana on-chain, ponieważ blockchain zapewnia transparentność i niezmienność, inne elementy, takie jak:

  • Logika gry (np. matchmaking, kalkulacja rankingów)
  • Profile użytkowników i statystyki
  • Powiadomienia off-chain

mogą zostać obsłużone off-chain, aby zwiększyć prędkość i obniżyć koszty.

Diagram Architektury

Poniżej przedstawiony jest przykładowy diagram przezentujący sposób w jaki hybrydowa aplikacja Web3 rozdziela obowiązki i zadania pomiędzy komponenty backend oraz blockchain.

Comparing Web3 Backend APIs vs. Blockchain-Based Logic

FunkcjaBackend Web3 (API)Blockchain (Smart Contracts)
Zarządzanie zmianamiMoże być łatwo aktualizowanyKażda zmiana wymaga wdrożenia nowego kontraktu
KosztyTradycyjne opłaty hostingoweWysokie opłaty za gaz + kosztowne audyty
Przechowywanie danychMożna przechowywać duże ilości danychOgraniczone i drogie miejsce na blockchainie
BezpieczeństwoBezpieczne, ale oparte na infrastrukturze centralnejW pełni zdecentralizowane i trustless
WydajnośćSzybkie czasy odpowiedziOgraniczona przez przepustowość blockchaina

Obniżanie kosztów Web3 dzięki audytowi smart kontraktów z wykorzystaniem AI

Jednym z największych problemów w Web3 są koszty audytów smart kontraktów. Każda zmiana w kodzie wiąże się z utratą audytu i wymaga przeprowadzenia nowego, co często wiąże się z kosztami rzędu dziesiątek tysięcy dolarów.

Aby rozwiązać ten problem, Nextrope rozwija narzędzie AI do automatycznej analizy smart kontraktów, które:

  • Obniża koszty audytów poprzez automatyczną analizę kodu.
  • Przyspiesza cykle wdrożeniowe, wykrywając błędy na wczesnym etapie.
  • Zwiększa bezpieczeństwo, dostarczając szybkie i dokładne raporty o podatnościach.

To rozwiązanie AI będzie rewolucją dla branży Web3, czyniąc rozwój smart kontraktów tańszym i bardziej dostępnym.

Podsumowanie

Podsumowując, backend Web3 odgrywa kluczową rolę w skalowalnych i wydajnych dAppach. Chociaż pełna decentralizacja jest idealna w niektórych przypadkach, wiele projektów korzysta z architektury hybrydowej, w której komponenty off-chain pozwalają na zwiększenie wydajności, redukcję kosztów oraz polepszenie UX.
W kolejnych częściach serii Web3 backend omówimy m.in.:

  • Jak zaprojektować API dla zdecentralizowanych aplikacji Web3,
  • Najlepsze praktyki integracji backendu,
  • Wyzwania dotyczące bezpieczeństwa i ich rozwiązania.

Śledź nas, aby być na bieżąco!